Beeldblog #3: Minister van of voor …
Op 22 september organiseerde de Stichting Minister van Kinderen een evenement rond het belang van kinderrechten en de nood voor een professionele kinderrechten lobby. Maar ook over de vraag: komt er een Minister van Kinderen? Wat is de meerwaarde van een programmaminister?
Door de recente val van het kabinet is het onderwerp van de Minister van Kinderen weer uiterst relevant geworden. Armoede, kindermishandeling en lange wachtlijsten voor jeugdhulp zijn problemen die in strijd zijn met het kinderrechtenverdrag. Kan een Minister van Kinderen kan deze problemen aanpakken of niet? Wat leert het verleden ons?
De oproep voor een minister voor/van een speciale doelgroep is niet nieuw. En er zijn concrete voorbeelden: de programmaminister voor Wonen, Wijken en Integratie (Ella Vogelaar, later opgevolgd door Eberhard van der Laan) en de programmaminister voor Jeugd en Gezin (André Rouvoet, de minister voor Jeugd en Gezin en viceminister-president). Een programmaminister is een minister die een ruimer beleidsveld of samenhangend beleidsprogramma uitvoert met een eigen portefeuille, maar zonder eigen ministerie.
Tegenwoordig wordt voor ministers zonder portefeuille eerder de term ‘projectminister’ gebruikt. In het kabinet-Rutte IIII waren er vier projectministers, in Rutte IV zijn dat er acht. Denk aan de minister voor Stikstof en Natuur. Christianne van der Wal is zo’n ‘projectminister’ en geeft geen leiding aan een departement. Het is feitelijk een minister zonder portefeuille, die niet de leiding heeft over een departement, maar wel verantwoordelijk is voor een bepaald onderwerp.
Klik hier voor een overzicht van alle beeldblogs
