Van Heinde en Verre: Notities van een terugkomer #57
Ooit, zo las ik recent, had iemand het idee om tijdens een eerste date samen een kast van Ikea in elkaar te zetten. ‘Wil je iets drinken? Wacht, hier heb je alvast een inbussleuteltje.’ Minder romantisch kan volgens mij haast niet, maar dat maakt het idee tegelijkertijd zowel absurd als sympathiek. Wel hopen natuurlijk dat beide partijen even handig danwel klunzig zijn. Opdat zij nog lang en gelukkig menige kast mogen bouwen.
Een op het oog weinig romantisch idee kan in de praktijk wel degelijk tot intiem geluk leiden. Afgelopen tweede pinksterdag besloten mijn lief en ik om niet de Ikea, maar een theaterfestival in het bos te bezoeken. Om daar te komen, zo had zij uitgeplozen, moesten we met de trein naar Hilversum en vandaaruit verder met de fiets. Een ov-fiets derhalve, die ook in de stad van Beeld & Geluid te vinden bleek te zijn.
Dat was dus afgelopen maandag. De dag erop besloot de NS om, vanwege het nog altijd onopgeloste cao-conflict, in heel het land het treinvervoer stil te leggen. Een paar dagen eerder was dat ook al gebeurd. Alle reden dus, zo mag je aannemen, om weer eens flink op de Nederlandse Spoorwegen te kankeren. Dan ook kunt u van mij weten dat ik aan die klaagzang niet deelneem.
Vuurol
Want ja, het is niet leuk om een tentamen, een sollicitatiegesprek, of voor mijn part een Ikea-date nog spannender te zien worden wanneer het ondoenlijk blijkt een bestemming per trein te bereiken. Maar daar staan honderden dagen per jaar tegenover waarin in het frisse lage land bij de Noordzee het mogelijk is om per trein en met andere vormen van openbaar vervoer relatief makkelijk op heel veel plekken te komen.
Zoals op theaterfestival Vuurol in het bos bij Lage Vuursche. Om daar te geraken maakten wij dinsdag in een vloeiende beweging gebruik van bus, metro, trein en ov-fiets. Waar u wellicht niet meer bij stilstaat, maar ik als terugkomer nog altijd wel, is hoe bijzonder het is dat dit in Nederland mogelijk is. Hoe mogelijk? Doordat wij allemaal samen als burgers ons hiervoor inspanden en nog altijd sterk maken.
Nadenken en hulpvaardigheid
De gezamenlijke huur van een ov-fiets was nieuw voor ons. (U merkt het, voor varianten op Ikea-romantiek staan wij ondanks onze gerijpte leeftijd nog altijd zeer open!) Wij hadden dan ook, eenmaal in Hilversum aangekomen, tal van vragen die, in een combinatie van nuchter zelfstandig nadenken en hulpvaardigheid van de fietsverhuurder-van-dienst, állemaal beantwoord werden. En zo konden wij op pad.
En op wat voor pad! Uit mijn woonplaats Amsterdam weet ik hoe fietsvriendelijk de stad is geworden. Maar in bosrijke omgevingen kunnen ze er ook wat van. Tel daarbij op de online geneugten van Google Maps en immateriële zegingen zoals niet te veel wind en zachte zon, en u begrijpt: voldaan bereikten wij onze festivalbestemming.
Ook in het bos viel weer volop medemenselijkheid te genieten, met dank ook aan de vrienden die ons hadden uitgenodigd. Terug in Hilversum, uren later, wisten wij niet zo snel waar we onze fiets het best konden stallen. ‘Doe hier maar’, zei de verhuurder, en wees ons een plek met het opschrift ‘N.P.’ Maar eh..? ‘Ik heb niks gezien,’ sprak hij.
Samen, mensen. Vergeet het belang hiervan niet.
Kees Broere
