Kennisbank

Van Heinde en Verre: Notities van een terugkomer #36

Ik weet niet of het ergens precies wordt bijgehouden, maar op internet moeten inmiddels vele miljarden filmpjes zijn geüpload. Sowieso, zo heb ik begrepen, bestaat meer dan 80 procent van het internetverkeer uit ‘beeld’. Het woord is op zijn retour; lezen en schrijven vormen steeds uitzonderlijkere activiteiten. Je kunt daar een hoop van vinden, maar mij lijkt het een onomkeerbaar proces. (Ik hoop wel dat we het spreken en luisteren niet verleren.)

De meeste internetfilmpjes zijn aan mij niet echt besteed. Ja, dat ligt vast aan mij. Ok boomer en zo; u begrijpt het wel. Soms echter stuit ik op een parel. Zoals vorige week, toen ik een post op LinkedIn zag. Het filmpje dat erbij hoort heb ik inmiddels meer dan tien keer bekeken. En ik kan u aanraden: heeft u last van een dipje, kijk dan even naar dit filmpje en u krijgt direct weer vrolijke energie. Zo althans werkt het bij mij. Maar waarom precies?

Eedaflegging

Wat zien we in het filmpje? Op zich weinig bijzonders. Er is een mevrouw die een korte tekst (!) moet voordragen. Ze lijkt te struikelen over de uitspraak van een woord. Een meneer schiet haar daarbij te hulp. Dan lukt het alsnog. Eind goed, al goed. Van een spannend beeldverhaal is volstrekt geen sprake. Maar daarom gaat het ook helemaal niet.

Het filmpje straalt bijzondere energie uit, en daarom draait het volgens mij wel. Kracht en warmte. Respect en steun. En zeker ook: humor en waardigheid. In ongeveer een halve minuut, waarvan ook nog eens een groot deel opgaat aan zeer aanstekelijk gelach, slaagt iemand erin om de aanvankelijke dreiging van een ‘nederlaag’ om te zetten naar een geweldige en volkomen terecht trotsmakende ’triomf’.

Dat alles in een setting die uiterst plechtig is bedoeld, een eedaflegging immers. Doorgaans zal die ongetwijfeld zeer statig zijn en dan waarschijnlijk behoorlijk saai overkomen. Je zou het in Nederland kunnen vergelijken met het inzweren van ministers of diplomaten door koning Willem-Alexander. Serieuze aangelegenheden met rokkostuums, waarbij het protocol amper een glimlach toelaat. Hoe anders dan deze Zuid-Afrikaanse ceremonie!

Ongegeneerd lachen

De Nederlandse opmerkingen bij het filmpje op LinkedIn laten zien waarom mensen zich zo aangestoken voelen door de energie van Pemmy Majodina (want zij is de vrouw in het filmpje, bij de eedaflegging in het parlement voor haar benoeming tot minister van Water en Sanitatie). Iemand zegt in de commentaren, heel terecht wat mij betreft, dat Majodina laat zien dat zelfvertrouwen en zelfrelativering hand in hand kunnen gaan. Maar helaas zegt niemand expliciet: ‘Zagen we dit ook in Nederland maar vaker.’

Een van de ergerlijkere clichés over inwoners van Afrikaanse landen luidt dat zij ‘altijd blijven lachen, ook als het leven moeilijk is.’ Onzin natuurlijk. Ik heb wel vaak meegemaakt dat Afrikanen lachen als zij zich in verlegenheid gebracht voelen, maar dat is heel iets anders. Maar het lachen waar we in Nederland echt iets van zouden kunnen opsteken, is het ongegeneerd lachen, juist in een situatie waar dat eigenlijk volstrekt niet de bedoeling is.

Pemmy Majodina struikelt over een lastig Engels woord. Maar zo te kunnen vallen als zij, dat is slechts weinigen gegeven. Zij haalt zichzelf onderuit, en staat daarmee krachtiger dan wie ook. Dus oortjes in, geluid aan, en laat je inspireren.

 

Kees Broere

 

 

 

Kees Broere

Met meer dan 40 jaar ervaring als journalist en schrijver heeft Kees duizenden artikelen geproduceerd voor landelijke media, honderden reportages voor televisie en radio gemaakt, en zes boeken geschreven. Kees Broere staat bekend om zijn open blik en combineert scherp inzicht met een verfrissende bescheidenheid.