Recensie | De gelukkigste man van Nederland
Stralend loopt Mark Rutte ons vanaf de cover van De gelukkigste man van Nederland tegemoet. Misschien niet de beste titel in deze tijden. En zeker niet vanuit de invalshoek die Joost de Vries kiest. Geen karakterschets zoals NRC-journalist Petra de Koning en Volkskrant-journalist Sheila Sitalsing maakten, maar meer een zoektocht naar een antwoord op de vraag waarom Rutte elke keer wordt gekozen. En de vraag is of dat nu nog steeds het geval zou zijn.
We lopen met Rutte weg, maar kijken we ook met hem weg? Rutte kan hard werken, alles vanuit een regelmaat en vanzelfsprekendheid die hem de mogelijkheid geeft om mee te bewegen. En dat is misschien wel aantrekkelijk. De “gewone” man met vaste gewoonten. De Vries blijft dichtbij Rutte en borduurt voort op wat eerder geschreven is. En dat doet hij bijna als literair schrijver. Fijn om te lezen! Maar de antwoorden zijn wellicht niet het antwoord dat de lezer zoekt die echt wil gaan soul searchen.
Maar De Vries verbindt ook verschillende andere personen aan Rutte. In verschillende hoofdstukken gaat hij onder meer in op Robert Caro, Ilja Leonard Pfeijffer, Badr Hari, de mannen van Veronica Inside, de luizenmoeder en Rutger Bregman. Joost de Vries stelt voortdurend de hamvraag: wat betekent het om overeind te blijven in een wereld die steeds sneller verandert? In bijna elk essay komt Rutte wel even voorbij. Soms pas helemaal aan het einde, soms met de haren erbij gesleept, vaak ogenschijnlijk verdwaald, zelden als hoofdonderwerp. Een boek voor reflectie en verkenning. Luchtig en fijn geschreven.
Over de auteur
Joost de Vries is een Nederlandse schrijver en journalist, en op het moment adjunct-hoofdredacteur bij de Groene Amsterdammer. Hij schreef eerder al meerdere romans, waarmee hij onder andere de Gouden Boekenuil heeft gewonnen. De gelukkigste man van Nederland is het nieuwste boek van zijn hand.