Recensie | Code Rood
Het verhaal achter het Coronabeleid. Code Rood, geschreven door politieke redacteuren Peter Kee en Thijs Broer, biedt een interessante kijk achter de schermen van de politiek sinds het coronavirus de kop opstak in Wuhan.
Van dichtbij wordt beschreven hoe dit nieuwe virus in eerste instantie wordt weggewoven als iets dat Nederland nooit zal bereiken en dat niet gevaarlijker is dan een heftige griep. De auteurs weten het gevoel dat in het kabinet en in het land heerste tijdens de eerste weken van de verspreiding in Nederland goed terug te halen, en met gedetailleerde anekdotes bieden zij de lezer een boeiend kijkje in de keuken van de grootste crisisbestrijding van de afgelopen decennia.
De eerste weken en maanden van de crisisbestrijding worden gekenmerkt door een combinatie van onderschatting van de ernst van het virus en van de chaos. Het wordt wederom pijnlijk duidelijk hoeveel waarde het kabinet aan beeldvorming hecht, ten koste van het nemen van maatregelen die wellicht wél goed werken. Naarmate het boek vordert gaan de lijsttrekkersverkiezing en campagne van het CDA een steeds grotere rol spelen. Samen met de mondkapjesaffaire van Sywert van Lienden c.s. schetst dit geen goed beeld van de partij. Ontluisterende verhalen over een anonieme, ondergrondse en negatieve campagne tegen Rutte, die de codenaam ‘Operatie Black Hand’ kreeg, geven een beeld van hoe een campagne er achter de schermen uit kan zien.
Er was al vrij veel bekend over hoe de CDA-lijsttrekkersverkiezing was gelopen. Kee en Broer hebben het echter voor elkaar gekregen om nog meer details boven water te krijgen. Hoe ging het precies met Hugo de Jonge die intern onder druk werd gezegd om af te zien van het lijsttrekkerschap en wat is er nog meer te melden over Pieter Omtzigt die voor de deur van Hoekstra werd verrast door een cameraploeg?
In Code Rood worden smeuïge verhalen over de campagne afgewisseld met het goed op een rijtje zetten van de besluitvorming van het kabinet in verschillende fases van de pandemie. Keer op keer wordt het gebrek aan duidelijke strategie en degelijke besluitvorming duidelijk, juist vanwege de zakelijke manier waarop Kee en Broer dit schetsen.
Het boek is een echte must-read voor iedere politieke junkie die geïnteresseerd is in de manier waarop het kabinet in crisistijd besluiten neemt en die geniet van sappige roddels over campagne en verkiezingstijd.